Ura e Zogut

Ura e Zogut është një nga pamjet më të veçanta dhe historike në Shqipëri, e cila shquhet për strukturën e saj arkitekturore dhe historinë e saj të pasur. Kjo urë ndodhet në të djathtë të rrugës që të çon në Mirditë, duke i shtrirë harqet e saj të bukura mbi lumin Mat. Ndërtuar në vitin 1927, u quajt "Ura e Zogut" mbretit të Shqipërisë, Ahmet Zogu, i cili ishte ideatori i ndërtimit të kësaj ure shumëfunksionale.

Ura e Zogut shquhet për stilin e saj të harqeve, që i japin një vlerë arkitekturore të veçantë dhe e bëjnë atë të duket si një monument muzeal. Ndërtimi i saj u përmbyll brenda një viti, një kohë e shkurtër për një projekt të kësaj madhësie, sidomos në kohën e ndërtimit.

Ideja e mbretit Zog për ndërtimin e kësaj ure ishte të krijonte një portë të domosdoshme për hyrjen në zonën e Shqipërisë, përfshirë qytetet dhe vendbanimet e Shkodrës, Lezhës, Mirditës, Tropojës, Kukësit, Pukës, dhe të tjera. Ajo ishte një element kyç në infrastrukturën rrugore të kohës dhe shërbente si lidhje e rëndësishme midis disa qyteteve dhe rajoneve të vendit.

Projekti i Urës së Zogut u realizua me bashkëpunimin e një inxhinieri italian, Martini, ndërsa pjesa dërrmuese e materialeve ndihmuese dhe ndihmës shtesë u furnizuan nga italianët. Për zbatimin e projektit, u përfshi një inxhinier shqiptar, Gjovalin Gjadri, i cili mori përsipër pjesën kryesore të punës së ndërtimit. Gjadri është njohur edhe për projektimin e rrugës automobilistike Milot-Burrel, e cila kalon përmes livadhit të Turkut nëpër Mirditë.

Sipas shtypit të kohës, Ura e Zogut u konsiderua një ndër ndërtimet më të mrekullueshme dhe madhështore në vend. Përveç funksionit të saj rrugor dhe lidhjes së zonave të ndryshme të vendit, ajo bëri histori për arkitekturën dhe inxhinierinë e kohës. Gjithashtu, kjo urë ka qenë një simbol i modernizimit dhe zhvillimit të infrastrukturës në Shqipërinë e asaj kohe.