Rrënojat e Manastirit të 40 Shenjtorëve ndodhen në lindje të qytetit të Sarandës, në kodrën e Qafë Gjashtës përballe kalasë së Lëkurësit.
Manastiri kishte një strukturë drejtkëndore me gjatësi rreth 43 m dhe gjerësi 23 m, brendësia e të cilit ishte e organizuar në shtatë konka të barabarta midis tyre. Arkeologu Italian Luigi Maria Ugolini, i cili e ka studiuar atë në mesin e viteve 1920 shprehet se: kisha ishte një prej më të mirave, në mos dhe Bazilika është ndërtuar që në antikitetin e vonë, si qendër peligrinazhi kushtuar kultit të 40 Shenjtorëve, për besimtarët e krishterë nga vende të ndryshme të Ballkanit dhe brigjeve të Jonit dhe Adriatikut. Në vitet 1940 ajo u rrëzua nga bombardimet e Luftës së Dytë Botërore.
Gërmimet arkeologjike të kryera në vitet e fundit kanë zbuluar të dhëna të reja për baptiserin, i cili është nje kompleks i përbërë nga mjedise të ndryshme, me nëntë vaska individuale apo kolektive pagëzimi dhe dy pishina. Shumë interesante janë edhe mbishkrimet me tjegulla të murosura, në fasadën e mureve të kishës.
Dikur ka qënë manastir dhe qendër pelegrinazhi, ndësa sot një destinacion turistik. Kjo ndërtesë e dëmtuar nga koha që shtrihet mbi kodër, në një planimetri ku shquhen kolonat, rradhët simetrike të dritareve, harqet mbi to, sallat e parasallat të ndërtuara me gurë mbetet gjithmonë një destinacion kaq tërheqës për të gjithë vizitorët. Këto rrënoja mbajnë mbi kodër, një vepër unike të trashëgimisë njerëzore dhe te kultit.