Kisha Famullitare e Shën Alfonsit, Kamëz

Kisha Famullitare e Shën Alfonsit në Kamëz ka një histori të pasur dhe të veçantë që tregon rrugën e saj të ndërtimit dhe zhvillimit. Duke filluar nga koncepti themelor i Kishës si Bashkësi e besimtarëve që jetojnë Ungjillin e Krishtit, kisha ka shërbyer si qendër e adhurimit dhe bashkësisë së besimtarëve në këtë zonë të veçantë të Shqipërisë.

Historia e ndërtimit të kësaj kishe fillon pas periudhës së komunizmit, kur Dom Oreste Valle SDB bleu një shtëpi të kulturës dhe banesa për t'i shërbyer bashkësisë katolike në Kamëz. Në fillim, Kisha e Shën Palit (emri i asaj kohe) nisi shërbimin baritor në Kamëz dhe vazhdoi misionin e saj nga Dom Korrado Van Kerschaver. Me kohën, Famullia u zgjerua dhe u rrit, duke e bërë Kishën një qendër të rëndësishme për besimtarët.

Në periudhën kur Dom Gjergj Meta ishte në krye të Famullisë, bashkë me ndihmën e shumë njerëzve dhe bashkëpunëtoreve të tjerë, Kisha e Kamzës u zgjerua edhe më shumë. Bashkësia katolike rritej ndjeshëm, dhe kjo kërkonte një hapësirë më të madhe dhe një kishë të përshtatshme për kremtimet dhe sakramentet e shenjta.

Në fillim, Famullia e Kamzës ka qenë e njohur si Shën Gjoni Maria Vianej, e udhëhequr nga një prift francez. Megjithatë, me kalimin e kohës dhe rritjen e bashkësisë, Kisha u zgjodh për ta kushtuar veten Zotit dhe mori emrin e Shën Alfonsit.

Sot, Kisha Famullitare e Shën Alfonsit është një nga famullitë më të mëdha në Shqipëri, shërben si vend i adhurimit dhe bashkësisë, dhe ka një rol thelbësor në jetën e besimtarëve në Kamëz. Historia e saj tregon rrugën e arritjeve dhe përkushtimit të besimtarëve dhe klerikut lokal për të ndërtuar dhe ruajtur një qendër të rëndësishme fetare në këtë pjesë të Shqipërisë.