Kisha e Shën Shtjefnit, Blinisht

Kisha e Shën Shtjefnit në Blinisht, me një histori të pasur dhe të ngjarjeve të shumta, ka qenë një qendër e jetës fetare dhe kulturore në këtë zonë. Ndërtimi i kësaj kishe nisi nga Princat e Familjes feudale Blinishti, Vlado, Kaloxher, dhe Guliemo. Pasi vendbanimi u pushtua nga serbët e Rashes, punimet për ndërtimin e kishës u përfunduan nga Mbreteresha Katolike e Serbisë, Helena D'Anjou, në vitin 1292.

Kisha e Shën Shtjefnit u restaurua dhe u zbukurua me tre kamara të brendshme dhe afreske në vitet 1447-1448. Këto punime u kryen me urdhër të Princit Nikolle Dukagjini në vitin 1454, i cili e rimori Blinishtin nga venecianët gjatë Luftës Shqiptaro-Veneciane (1447-1448). Në këtë kohë, kishte një angazhim të fortë nga komandanti Gjergj Kastrioti, i njohur si Skënderbeu, kundër venecianëve.

Gjatë pushtimit osman, Kisha e Shën Shtjefnit u plackit dhe u dogj dy herë, në vitet 1478-1479. Pas këtyre ngjarjeve, u rindërtua në fillim të shekullit XVI nga Ipeshkevijtë e Sapes dhe kaloi nën juridiksionin e drejtpërdrejtë të Selisë së Shenjtë në Romë. Në këtë kohë, misionarët katolikë filluan të kultivonin kulturën bujqësore të Misrit pranë bregut të lumit Drin, duke sjellë një kontribut të rëndësishëm në fushën e bujqësisë.

Në fillim të shekullit XIX, një tragjedi ndodhi në diten e Shën Shtjefnit, më 3 gusht, kur dy djem të rinj u vranë në hyrje të kishës. Kjo ngjarje shkaktoi tronditje dhe pasojat ishin aq të rënda, sa komuniteti katolik vendosi të ndërtojë një kishë të re mbi kodrat e fshatit Blinisht për t'i shmangur ndërprerjet e jetës fetare dhe për të garantuar sigurinë e besimtarëve nga rreziqet e mundshme.

Kisha e re u ndërtua mbi kodrat e fshatit Blinisht, një vendbanim të ri për të shmangur problemet e permbytjeve nga lumi Drin. Kjo kishë ka qenë një qendër e rëndësishme e jetës fetare dhe kulturore për banorët e kësaj zone. Përmes shekujve, ajo ka përjetuar ndryshime dhe transformime, por ka mbetur një simbol i besimit dhe trashëgimisë së kësaj treve.