Lagjia "Goricë", Berat

Lagjia "Goricë" shtrihet në pjesën më të ulët të një lartësie kodrinore, duke krijuar një pamje epike kurorëzuar në majë me një fortifikim të periudhës antike. Në këtë vendndodhje, lumi Osum ndan lagjen nga pjesa tjetër e qytetit, dhe një mjet i vetëm komunikimi ishte ura e Goricës. Në shekullin XVII, sipas relatimit të Çelebiut, lagja kishte 200 shtëpi, ndërsa struktura arkitektonike e banesave sot është nënshtruar rindërtimit të thellë pas tërmetit shkatërrimtar të vitit 1851. Disa banesa dhe portat, me pamje që përfshijnë datën e periudhës së rindërtimit të gjysmës së dytë të shekullit XIX, mbajnë dëshmi të kësaj periudhe.

Relievi i lagjes është i ndarë në dy breza, ku brezi i sipërm karakterizohet kryesisht nga banesat e vogla dhe mesatare, të vendosura ngushtë njëra pranë tjetrës për shkak të lartësisë së terrenit. Në krahun e poshtëm pranë lumit Osum, terreni është më i lirë dhe ndërtesat kanë një vendosje më të hapur. Këtu gjejmë disa banesa të mëdha, shpeshherë me karakteristikën e çardakut, të cilat duket se i përkasin periudhës së shekullit XVIII. Këto banesa ishin në pronësi të shtresave të pasura të qytetit, ndryshe nga banesat e brezit të sipërm, të cilat kishin pronarë kryesisht nga shtresat e mesme të qytetit. Në qendër të lagjes, linja e banesave thyhet nga prezenca e kishës së Shën Spiridhonit, një kishë bazilikë që ndërton peizazhin kulturor të lagjes.

Për shkak të pozicionit të saj, lagja "Goricë" shfaqet më pak e ndriçuar gjatë vitit, pasi rrezet e diellit ndikojnë më pak në këtë zonë në krahasim me lagjen "Mangalem".