Xhamia e Kuqe

Xhamia e Kuqe në qytetin e Beratit paraqet një nga xhamitë më të vjetra dhe më të rëndësishme që ende ruhen në këtë qytet. Edhe pse gjendet tani në rrënoja, ajo tregon një pasuri arkitektonike dhe historike të rëndësishme.

Kjo xhami është e vendosur në një vend të caktuar ku salla e lutjeve ruhet në rrënoja. Para sallës së lutjeve ndodhet hajati me një gjerësi pothuajse të njëjtë. Minareja, e ndërtuar në anën e majtë të xhamisë, dallohet nga xhamitë e tjera për shkak të vendosjes së saj, të kushtëzuar nga prania e mureve të rrethimit.

Ndër faktorët që bëjnë Xhaminë e Kuqe të shquar janë veçoria e saj arkitektonike dhe forma e rrallë e minaresë. Minareja e saj ka një formë cilindrike të trupit pa faqe, një karakteristikë e rrallë në arkitekturën e minareve. Kjo sjellje arkitektonike e minaresë është një element i veçantë që e dallon nga xhamitë e tjera.

Teknika e ndërtimit e përdorur për murin e xhamisë është e njohur si klausonazhi, një teknikë e cila ka përdorur gurë të prerë në forma të rregullta dhe të padukshme, duke krijuar një sipërfaqe të përsosur dhe të qëndrueshme. Ky lloj ndërtimi tregon për një kujdes të veçantë ndaj detajeve dhe një njohuri të thellë të teknikave tradicionale të ndërtimit.

Në lidhje me datën e ndërtimit të xhamisë, është vështirë të përcaktohet me saktësi. Megjithatë, nga teknika e ndërtimit dhe vendndodhja e saj, mendohet se ajo është ndërtuar në fillim të shekullit të XV. Historikisht, xhamia ka shërbyer si vend lutjeje për karvanet që vinin nga lindja në perëndim dhe më vonë ka pasuar rolin e garnizonit turk në këtë qytet historik. Xhamia e Kuqe është një dëshmi e rëndësishme e historisë dhe kulturës së Beratit.