Teqeja e Frashërit

Teqeja e Frashërit, ose Teqeja e Baba Tahir Nasibiut, është një teqe bektashiane e themeluar në vitin 1781, e cila gjendet në Frashër, Përmet. Kjo teqe ka një histori të pasur dhe një rol të rëndësishëm në përhapjen e bektashizmit në zonën jugore të Shqipërisë.

Teqeja e Frashërit mori statusin e monumentit kulturor në vitin 1973 dhe është një ndër trashëgimit kulturore dhe fetare në vend. Teqet bektashiane kishin një rol të rëndësishëm në jetën shoqërore dhe fetare të shqiptarëve.

Teqeja u themelua në periudhën e Ali Pashë Tepelenës, një figurë e rëndësishme në historinë shqiptare. Babai Tahir Nasibi, i njohur ndryshe si Tahir Skënderasi, ishte themeluesi i teqes në vitin 1815 dhe kishte studiuar në Persi (Iran) dhe kishte udhëtuar në Lindjen Arabe. Pas kthimit në vendlindje, ai kontribuoi në përhapjen e besimit bektashi në zonën përreth Frashërit.

Teqeja u bë e njohur, sidomos gjatë epokës së Baba Alushit (1846-1902), një figurë e shquar e bektashizmit, e cila po ashtu u bë një fortesë e nacionalizmit shqiptar. Në kohën e tij, teqeja shërbeu si një fokus për zhvillimet e rëndësishme historike dhe politike. Ndërkohë, ajo bëri ndikim edhe në figurat e shquara të Rilindjes Kombëtare, si Sami Frashëri dhe vëllezërit Naim dhe Abdyli.

Teqeja e Frashërit pësoi shkatërrim nga andartët grekë të Zografit në vitin 1914, por u rindërtua me kontributin e shqiptaro-amerikanëve në vitin 1923. Pas periudhës së ndalimit të feve në Shqipërinë komuniste (1967-1991), funksionimi i teqes u ndërpre, por ajo rifilloi aktivitetin në vitin 1995.

Teqeja e Frashërit ka shërbyer si një vend i rëndësishëm për jetën fetare dhe kulturore në zonën e Përmetit dhe ka ndikuar në historinë dhe zhvillimin e komunitetit lokal dhe më gjerë.